- LUCIANUS
- I.LUCIANUSSamosatensis, genere humili. Cum ad artificium quoddam mechanicum adhibendus, nil proficeret. studia amplexus est, somnio monitus: et quidem forenses rixas sibi ingratas deprehendens, ad philosophiam se applicuit, Declamator insignis, Antiochiâ in Ioniam, Graeciam, Galliam et Italiam profectus, in solum natale, per Mesopotamiam rediit: Sub Marco Aurelio magni nominis, et Aegyptiis reditibus praepositus. Scriptor praestantissimus, et facetissimus, primum Christianus, demum fidei desertor, sed tandem suae improbitatis luit poenas gravissimas, nam a canibus devoratus misere interiit. Hier. in Catal. Phot. Cod. 128. Suid. vide Gerh. Ioh. Voss. Rhet c. 12. et de Hist. Gr. p. 232. ut et de sectis p. 57. Alius ab hoc est Lucianus ille, cuius meminit Diog. Laert. l. 6.II.LUCIANUSpresbyter Antiochenus, martyr Nicomediae sub Maximiniano Galerio, A. C. 312. cadavere eius in mare praecipitato. Hebraice doctissimus novam Versionem adornavit, qua in aedibus Iudaei cuiusdam reperta, usos fideles, Hier. de Script. et Ep. 107 ad Chron. refert, aliaque scripsit. Dum contra Sabellianos pugnat, Arranis ansam aliquam aperuisie visus est, defensus ab Athanasio, in Synop. Quidam tamen discipulorum eius Ariani facti, nomen illius retinuêrunt. Vide Euseb. l. 8. et 9. Theodoret. Sozom. Niceph. Suid. etc.III.LUCIANUSpresbyter Hierosolymit. A. C. 415. Idac. in Chr. Gennad. C. 46. et 47. Marcellin. in Chron. Gerh. Ioh. Voss. etc. Auctor Ep. Gtaecae, quam Avitus Hisp. latine vertit.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.